آدمی که یکبار خطا کرده باشد و پایش لغزیده باشد و بعد هم پشیمان شده باشد ، مطمئن تر است از آدمی که تا به حال پایش نلغزیده ...
این حرف سنگین است
... خودم هم میدانم.
خطا نکرده ، تازه وقتی خطا کرد و از کارتنِ آکبند در آمد ، فلزش معلوم میشود ، اما فلزِ خطا کرده رو است ، روشن است ...
مثلِ کفِ دست ، کج و معوجِ خطش پیداست.
از آدمِ بی خطا میترسم
از آدمِ دو خطا دوری میکنم
اما پای آدمِ تک خطا می ایستم...!